یوتیوب

آیشمن مهره‌ای کلیدی در کشتار سیستماتیک 6 میلیون یهودی اروپایی بود، جنایت اونقدر بزرگ بود که در مخلیه هیچ کس نمی‌گنجید، بحث تلفات سربازها در جبهه‌های جنگ یا کشته شدن غیرنظامیان در بمباران و تبعات جنگ نبود، بحث نابودی یک قومیت به خصوص بود که در کنار و ادامه نابودی معلولان و کولی‌ها توسط نازی‌ها انجام شد. من به عمد از دو گروه دیگه نام بردم چون معمولا تو جریان جنایات نازی‌ها حرفی از این دو گروه زده نمیشه، مخصوصا کولی‌ها که عملا هیچ نام و نشونی هم نداشتن و کشته شدنشون در تاریخ گم شده. این جنایت اونقدر بزرگ بود و اونقدر نادر که به قانون گذاری حول مفهومی جدید در حقوق بین الملل منجر شد یعنی جنایت علیه بشریت. و طبیعی بود که سازمان دهنده اصلی این جنایت یعنی آیشمن رو هیولا تصور کنیم. اما آیا آیشمن واقعا هیولا بود؟

چرا هیتلر از تجربه ناپلئون درس نگرفت و به روسیه حمله کرد؟یا چرا مردم تروا اون اسب چوبی مشکوک رو به شهرشون راه دادنیا چرا علی رغم هشدارهای متعددی که تیم های تخصصی ارزیابی به آمریکایی دادن تا وارد جنگ ویتنام نشه بازم وارد جنگ شد؟یعنی چرا میدونن اینکار به ضررشونه اما انجامش میدن؟ این حماقت از کجا میاد؟ از بی اطلاعی؟ از ناآگاهی؟ یا از کله‌شقی و غرور؟چرا علم حکومت‌داری به نظر هیچ تغییری نکرده و مسائلی که امروز در امر حکومت‌داری مطرحند همون مسائلی هستند که زمان ارسطو و افلاطون مطرح بودن؟

اولین سوالی که باید از طرفداران دیکتاتور خوب پرسید اینه که از کجا میشه مطمئن بود که این فردی که داریم همه چیزمون رو میسپاریم بهش و تمامی اختیاراتمون رو به اون واگذار می‌کنیم واقعا خوبه و قراره جامعه رو پیشرفت بده؟ اگه همه چیز رو ازمون گرفت و هیچی بهمون نداد چی؟ چیکار می‌تونیم بکنیم؟