در حقیقت آرنت عمل و سخن رو وجه تمایز انسان با حیوان میدونه و میگه ما با کلام و کردارمون وارد جهان بشری میشیم. این ورود مثل زحمت به خاطر ضرورت و مثل کار بخاطر فایده نیست
در انقلاب صنعتی که کوچکترین علائم تمارض، تهدیدی آشکار برای نظام کاپیتالیستی به شمار میرفت، تعبیر تنبلی به عنوان یک گناه سکولار بیشترین قوت را پیدا کرد. کسی که کار نمیکرد، تولیدی نداشت و کسی که تولیدی نداشت انگل بود.