Epitome به چه معناست؟

ممکن است براتون سئوال پیش اومده باشه که Epitome به چه معناست. ریشه این کلمه به زبان لاتین و یونان قدیم برمی‌گردد و از ترکیب پیش‌وند Epi و فعل temnein ساخته شده که به معنای کوتاه کردن است (to Cut Short). اولین استفاده این کلمه در متن چاپی به سال 1520 میلادی برمی‌گردد که به جای خلاصه یا Summary استفاده شده است. بهترین روش برای خلاصه کردن یک متن طولانی، ذکر مهمترین نکات و ایده‌های متن است که به حذف کردن مطالب غیرمهم‌تر منجر می‌شود، به این عمل Epitome می‌گویند، در حقیقت Epitome سعی در منتقل کردن عصاره متنی بلند را دارد و بنا به همین تعریف است که Epitome بعدها نمونه بارز یا مثال درست از چیزی یا شخصی معنا شده است.

باید توجه کرد که Epitome با کوتاه کردن متفاوت است، Epitome کمتر از متن اصلی استفاده می‌کند و قصد دارد روح و مفهوم اثر را منتقل کند و این کار به نوشته شدن متن جدیدی بر اساس کتاب اصلی منجر می‌شود و نه صرفا بیان نقل قول‌هایی از اثر.

بسیاری از آثار یونانی و رومی قدیم که متن اصلی آنها در حال حاضر موجود نیستند با استفاده از همین روش به ما رسیده‌اند، یعنی نویسنده‌ها روح و مفهوم اثر را گرفته و برای ما نقل کرده است، در این انتقال ممکن است تعصباتی که در متن اصلی موجود نبوده هم وارد شود. یک نمونه از این کارها مدخل الهیات نوشته توماس آکویناس است که آکویناس در آن به نوشته‌های متفکران و فیلسوفانی ارجاع می‌دهد که نوشته اصلی آن‌ها در حال حاضر در دسترس نیستند. Epitome امروزه هم مورد استفاده قرار می‌گیرد و کتاب‌های کلاسیکی که حجم زیادی دارند به صورت خلاصه در حجم کم‌تر منتشر می‌شود به عنوان نمونه کتاب انحطاط و سقوط امپراطوری روم که در شش جلد و 3600 صفحه توسط گیبون نوشته شده به طور خلاصه به 1400 صفحه تبدیل شده.

وجه دیگر Epitome، مقدمه‌ها یا معرفی‌هایی است که بر روی نویسنده‌ها یا موضوعی نوشته می‌شود مثل مقدمه‌ای بر فلسفه کانت، یا شرح کوتاهی بر اگزیستانسیالیسم و از این دست موارد که توسط نویسنده‌ها و صاحبنظران درباره فردی خاص یا رشته‌ای خاص به رشته تحریر در آمده‌اند.